به گزارش شبکه خبری سیندخت، فرزانه عبدالوهاب پور، دانشجوی دکتری فقه و حقوق اسلامی: از آن جا که اسلام دین تتمیم مکارم اخلاقی است در تعالیم عالیۀ خود زن را ملزم به پوشش بدن نموده تا از دستبرد حوادث شهوات و احیاناً جنایت و خیانت مصون بماند. وظیفۀ پوشش برای زن از تعلیمات اولیۀ اسلام است که بسیار بر آن تأکید شده است. زنان تجسم حرمت و عفاف جامعه هستند لذا باید با پوشش بدن خود را حفظ کنند تا از چشم های ناپاک محفوظ بمانند و این که در واقع «حجاب یک نحوه احترام گذاردن و حرمت قائل شدن برای زن است و حرمت زن و حیثیت زن به عنوان حق الله مطرح است و خدای سبحان زن را با سرمایۀ عاطفه آفرید که معلم رقت باشد و پیام عاطفه بیاورد، اگر جامعه ای این درس رقت و عاطفه را ترک نمودند و به دنبال غریزه و شهوت رفتند به همان فسادی مبتلا می شوند که در غرب ظهور کرد».

« اسلام دربارۀ حجاب، هدف کلی تر و اساسی تری را دنبال می کند. اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی مخصوص به محیط خانواده و ازدواج قانونی و شرعی باشد و تمام تمایلات نفسانی و شهوات در درون خانه انجام گیرد و جامعه و اجتماع در حال انجام وظایف عمومی فقط برای کار و فعالیت و حفظ حیثیت اجتماعی باشد و کاملاً از هم متمایز بماند».

خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایند:

« ای پیامبر به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو جلباب های (روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند،این کار برای این که (از کنیزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است و (اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آن ها سر زده) خداوند همواره غفور و رحیم است».

آیۀ شریفه، وجوب حجاب را اثبات می کند و نکته ای که از جملۀ اخیرِ آیه مستفاد می شود این است که صرف نظر از آیات قرآن و ادلۀ شرعیّه،حاکم به قبح بی حجابی زنان،عقلِ سلیم فطری بوده و عقلِ خالی از شوائب اوهام که یگانه حجت و رسول باطنی خداوند علام است،حکم به وجوب حجاب می‌کند.

همچنین به طور اجمال از فوائد حجاب می توان گفت:«حجاب زنان مانع فساد جامعه است،حجاب رادع زنا است، حجاب سبب حفظ انساب است، حجاب دافع تنازع و خونریزی است، حجاب موجب حفظ الصحۀ زنان و مردان است از امراض مزمنۀ مهلکۀ مذمومه،حجاب سبب اطمینان و صمیمیت زناشوئی است، حجاب محرک روح توالد و تناسل است در پرورش و تربیت اولاد،حجاب موجب عزت زنان و وقر آنان است،حجاب موجب صلاح اجتماعی و ادبی و اقتصادی و عمرانی خواهد بود».

این که موضوع حجابِ مادر که اصل،ریشه و سرچشمۀ وجود کودک است و کودک انعکاسی از واقعیات جسمی و روحی مادر و اغلب گیرندگی و اثرپذیری کودک از مادر است، باید گفت طفل در اکثر رفتارها و برنامه های زندگیش خودآگاه یا ناخودآگاه از مادر الگو می پذیرد.

در روایتی امام باقر(ع) از رسول اکرم(ص) نقل می کنند که حضرت فرمودند:

«سعادتمند کسى است که در شکم مادرش سعادتمند باشد و محروم از لطف خدا کسى است که در شکم مادرش محروم باشد».

«یعنی شالودۀ شقاوت و شالودۀ سعادت در شکم مادر ریخته می شود. مَلِک مصور در چهارماهگی به شکم مادر می آید و صورت بندی می کند.وقتی صورت بندی شد به این ملک خطاب می شود که نگاه کن به صورت مادر و سرنوشت این بچه را،سعادت و شقاوت این بچه را در پیشانیش بنویس و بداء هم برای من قرار بده».

امام خمینی(ره) درخصوص میزان نفوذ و تأثیر تربیتی مادران در شخصیت کودکان می فرماید: «سعادت بچه ها از دامن مادر شروع میشود. آن قدری که اخلاق مادر در بچه و کودک نورس تأثیر دارد و به او منتقل می‌شود، از دیگران عملی نیست. مادرها مبداء خیرات هستند و اگر خدای نخواسته مادرانی باشند که بچه ها را بد تربیت کنند، مبدأ شر هستند. یک مادر ممکن است یک بچه را خوب تربیت کند و آن بچه، یک امّت را نجات بدهد و ممکن است بد تربیت کند و موجب هلاکت امّت بشود».

 بنابراین نقشی که مادر در زندگی طفل، به عنوان نخستین الگویِ زیست اجتماعی فرزند در جامعه دارد، بسیار مهم است و خصوصیات، رفتارها و تربیت مادری که به ارزش های اسلامی پایبند است بسیار متفاوت از تربیت مادری است که به ارزش ها پایبند نیست. از همان ابتدا که بچه در شکم مادر پرورش می یابد با روحیات مادر، بزرگ می شود؛ بنابراین مادر باید مراقب باشد که اگر صفات رذیله‌ای دارد که از جمله آن ها بدپوششی در مقابل نامحرمان است، از خود دور سازد. زیرا پایه‌های اساسی رشد شخصیت فرزندان از طریق تقلید نهاده می‌‎شود و این شیوه تقلید هم از راه شنیداری و هم از طریق بصری حاصل می‎شود. الگوپذیری از ویژگی های دوران کودکی است.کودک هر آنچه را که ببیند، مطابق آنها عمل می‌کند، بدون اینکه از خوبی و بدی آن اطلاع داشته باشد. بنابراین کودک از نوع پوشش مادر تاثیر می پذیرد و اگر مادر با پوشش صحیح در مقابل نامحرمان ظاهر شود فرزندش نیز همان پوشش را برای خود انتخاب می کند.